All posts by : Editör

Farkındalıkla Doğum kitabının yazarı ve MBCP programının kurucusu Nancy Bardacke, bir ebe-hemşire olarak uzun yıllar gebeler ve eşleriyle çalışırken 1994 yılında, günümüzde mindfulness pratiğinin ve Mindfulness Temelli Stres Azaltma Programı (MBSR)’ın mimarı Jon Kabat Zinn’in kurucusu olduğu Center for Mindfulness (CFM) tarafından sağlık profesyonellerine yönelik düzenlenen bir eğitime katıldı. Bu eğitim sırasında anne ve baba adaylarına yönelik olarak bir mindfulness programının geliştirilmesine dair zihninde ilk tohumların atıldığı hissetmişti.

Mindfulness öğretmekle ilgili içinde bir ilgi olduğunu fark ettikten sonra 1999 yılında MBSR eğitmeni olmak üzere yine Center of Mindfulness öncülüğünde eğitim aldı. Aynı zamanda 40 yılı aşkın ebelik deneyimi, 30 yılı aşkın kendi farkındalık pratiği ve annelik deneyiminin de ışığında, 1998 yılından itibaren MBSR programını doğum ve ebeveynliğin kendine özgü ihtiyaçlarına dönük olarak uyarlama çalışmalarına başladı. Son yirmi yıllık süreçte yetmişin üzerinde MBCP grubu yürüttü. Bu deneyimin içinde yürüttüğü programın katılımcıların deneyimleri üzerinde etkili, bilimsel olarak anlamlı ve dönüştürücü bir etki yarattığını gördü. Programın yapısını mümkün olduğunca MBSR programına yakın tutmaya çalıştı. Böylece geçerliği ve güvenirliği ortaya konmuş bir programın üzerine MBCP’yi oturtabilmiş olacaktı.

Gebeliğin öğrenildiği andan itibaren anne ve babalar bu biricik deneyime kendilerini hazırlamak üzere bir arayışa giriyor. Belki de ilk yapılanlardan biri gebelik, doğum ve sonrasına ilişkin güvenilir kaynaklardan bilgi edinmeye başlamak. Şimdiye kadar pek çok kaynağa ulaşmış olabilirsiniz. Doğumun fizyolojik kısmına hazırlanmak için pek çok nitelikli yayına artık Türkçe de ulaşmak mümkün. Doğumun fizyolojisini anlamak bu hazırlık sürecinin çok önemli bir boyutu; ancak tek boyut değil.

Gebelik ve doğum, iki yetişkinden bir anne ve bir de babanın doğduğu yoğun bir deneyim. Böylesi yoğun bir deneyime zihnimizi de hazırlamak ve bu yoğunluğun içinden nasıl geçeceğimize dair farklı bir yol sunan bir kitap tanıtmak istiyoruz size. Mindful Doğum Türkiye ve Mindfulness Temelli Doğum ve Ebeveynlik programının da tohumu olan bir kitap: Farkındalıkla Doğum.

“Farkındalıkla Doğum”, kendisi de MBSR (Mindfulness Temelli Stres Azaltma Programı) eğitmeni olan ve bu programdan ilhamla MBCP’yi geliştiren Nancy Bardacke tarafından yazılmış ve 2017 yılında Türkçe’ye kazandırılmış bir kitap. Henüz “farkındalık” kavramıyla tanışmamış olsanız dahi doğuma ve ebeveynliğe farkındalık pratikleriyle hazırlanmanıza rehberlik etmeye niyet edilerek kaleme alınmış. Nancy Bardacke’nin otuz yılı aşkın ebelik ve mindfulness deneyiminin meyvesi olan kitap, yalın dili ve doğrudan deneyimlerden örneklerle zenginleştirilmiş içeriği ile gebelik ve doğuma farklı bir pencereden bakmanızı sağlayabilecek bir yayın. 

Gebeliğin başından itibaren anne adayları öncelikle bedenen ve izleyen süreçte de anneliğe psikolojik olarak hazırlanmaya başlıyor. Beden yavaş yavaş içinde büyüttüğü bebekle, yeni yaşama adım adım hazırlanıyor. Gebeliğin ilerlemesiyle birlikte kütüphaneye gebelik, doğum ve doğum sonradaki yaşama dair bilgiler edinilecek yeni kitaplar ekleniyor. Zaman zaman bu sürece katılsalar da, babalar daha çok gebelik sürecinde anneye destek olma ve ona bu yolculukta eşlik etme rolünde kalıyor.

Gebelik ve doğumun medikalleşmesi ile birlikte bu sürecin daha çok fizyolojik bir değişim ve dönüşüm süreci olduğuna dair bir inancın hakim olduğunu görüyoruz. Halbuki doğum yalnızca fiziksel bir deneyim değil. Bir doğum gerçekleşiyor, bir bedenden bir insan yavrusu doğuyor. Ve aynı anda üç ruhun da psikolojik doğumu da gerçekleşiyor. Bir doğumda bir bebek, bir anne ve bir de baba doğuyor.

Doğumun yalnızca fiziksel bir deneyim olduğuna işaret eden bakış açısı, babaların bu sürecin merkezinde olmasının önünde engel oluşturabiliyor. Doğuma hazırlık sürecinin merkezinde fizyolojik ve psikolojik olarak annenin olduğuna dair genel bir inancın hakim olduğuna tanık oluyoruz. Babalar hazırlık sürecinde merkezde olmayı hem gerekli görmüyor hem de olması gerekenin “yalnızca” anneyi desteklemek olduğuna inanıyor. Esasında bu inanç yanlış değil. Babalar elbette bu yoğun deneyimin içinde annelerin en büyük destekçisi oluyor. Ancak yalnızca bu kadar değil.